Als kleine meid groeide ik op in een liefdevol gezin. Zelfvertrouwen en eigenwaarde kreeg ik met de paplepel ingegeven. Ik mocht mijn eigen keuzes maken, zolang ik ook de verantwoordelijkheid van mijn daden droeg. Ik ben van nature heel rationeel en analytisch, waardoor mijn voorkeur op school uitging naar wiskunde.

Tijdens mijn studies in Leuven leerde ik mijn man kennen. We trouwden, richtten ons eigen bedrijf op, gingen samen diepzeeduiken en snowboarden en we genoten van het leven. We kregen twee zonen en alles ging ons voor de wind. Toch was het niet altijd rozengeur en maneschijn. Er gebeurden dingen die ik liever niet onder ogen wilde zien. Af en toe paste ik de struisvogelpolitiek toe en stak ik mijn kop in ‘t zand. Na een relatie van 15 jaar gingen we als vrienden uiteen… 

Na mijn echtscheiding kwam ik terecht in een nieuw samengesteld gezin. Mijn nieuwe partner had zelf ook drie zonen van ongeveer dezelfde leeftijd als mijn jongens. Het eerste jaar zaten we op een roze wolk: onze vijf jongens konden het heel goed met elkaar vinden en we beleefden de tijd van ons leven. Nog geen twee jaar later was de roze wolk vervangen door zwarte onweerswolken. We maakten vaak ruzie over de kinderen en soms dacht ik dat uiteen gaan nog de enigste oplossing was. 

Intussen had ik ook op mijn werk ervoor gekozen om “te scheiden”. Ik wilde niet langer in de ICT wereld blijven, dus besloot ik een sabbatjaar te nemen om een nieuwe richting te zoeken in mijn professioneel leven. Drie maanden werden anderhalf jaar en nog steeds was ik op zoek naar mijn betekenis in de wereld, wat zorgde voor gigantisch veel onrust in mijn hoofd. 

Ik deed nog amper aan sport, was 10 kg bijgekomen, hijgde bij elke inspanning en lag vaak te piekeren in mijn bed. Als klap op de vuurpijl stierf dat jaar mijn vader heel onverwacht aan een hartfalen. Mijn wereld stortte in elkaar… 

Had ik mijn werk en huwelijk achtergelaten om het nog slechter te hebben? Dat kon toch niet de bedoeling zijn? De keuzes die ik gemaakt had, waren niet impulsief of fout geweest, en toch voelde ik me niet gelukkiger. Mijn leven was een zootje! 

Toen leerde ik Anja kennen, life coach en plusouder coach. Ik ging bij haar in coaching om mijn leven op orde te krijgen en stapje voor stapje leerde ik mijn rol als plusmama anders in te vullen, waardoor de rust en harmonie in ons gezin terugkeerde. Het werd een zoektocht naar mezelf en naar mijn rol als plusmama. Tijdens het coaching traject ontdekte ik mijn talenten en ineens werd duidelijk welke richting ik professioneel wilde inslaan: mensen coachen net zoals Anja mij geholpen had. Ik voelde de passie zodra ik bezig was met persoonlijke ontwikkeling van zowel mezelf als anderen. Ik volgde een coaching opleiding en niet veel later startte ik mijn eigen coaching praktijk. Andere mensen helpen het stuur van hun leven terug in eigen handen te nemen, gaf mij energie en de betekenis die ik zocht in deze wereld. Ik kon terug fier zijn op mezelf. 

Ik leerde naar mijn gevoel te luisteren en steeds opnieuw voor mezelf te kiezen. Van zodra ik mij goed in mijn vel voelde, kon ik ook thuis stralen. Ik barstte van energie! Ik werd een betere mama, een zachtere vrouw en een lievere plusmama. Ik zag mezelf terug graag. Die zoektocht heeft van mij een rijker mens gemaakt. 

Enkele jaren later stelde ik vast dat de meeste mensen ofwel geen hulp zoeken ofwel veel te laat en dat frustreerde mij als coach. Hun relatie is bijna kapot of ze wachten op een burn-out vooraleer ze hun job in vraag durven stellen. De comfortzone is door zijn voorspelbaarheid zo verleidelijk en tegelijkertijd is de angst voor het onbekende vaak te groot om echt stappen naar verandering te zetten. Waarom willen mensen het toch zo graag zélf uitzoeken en oplossen? Het lijkt of ze het warm water telkens opnieuw willen uitvinden. De stap naar hulpverlening in de brede zin is vaak te groot. En dat bracht mij op een idee. Als de mensen de weg naar mij moeilijk vinden, dan moet ik naar de mensen gaan. Om méér mensen te kunnen helpen, sneller, efficiënter, innovatiever en zelfs milieuvriendelijker heb ik mijn expertise in een online programma gegoten. 

Maar ik wilde het groter zien: ik wil mensen helpen op verschillende levensdomeinen, omdat deze met elkaar verbonden zijn. Ik maakte een onderscheid in vier belangrijke domeinen: je werk, je privé-leven, je fysieke gezondheid en je mentale mindset, kortweg MIND-BODY-WORK-LIFE. Ik volgde een aantal opleidingen in binnen- en buitenland en schoolde mij bij om over de verschillende levensdomeinen wat te leren zodat ik mijn eigen klanten ook op die verschillende domeinen kon helpen. Hoe meer ik bijleerde, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik toch niet op alle domeinen expert kon zijn. Tot ik plots besefte dat IK niet in alles expert moest zijn, maar dat ik wel de experten samen kon brengen op mijn platform. Zo is Will ontstaan. 

In mijn eigen situatie had ik geen professionele vooruitzichten (WORK), waardoor mijn zelfbeeld kelderde (MIND) en ik teveel focus ging leggen op mijn gezin (LIFE). De work-life balance was niet meer in evenwicht. Ik kon mijn ei niet kwijt op werkgebied en dat maakte dat ik dan maar mijn identiteit ging zoeken in mijn huishouden, kinderen, relatie. Ik had de verkeerde overtuigingen (MIND) en wilde mijn nieuw samengesteld gezin runnen als een klassiek gezin. Doordat ik mij slecht voelde in mijn vel, begon ik ook meer te eten (comfortfood en fastfood), kwam ik minder buiten in de natuur en bewoog ik minder. Ik gaf mijn lichaam niet wat het nodig had (BODY). Ik zat in een vicieuze cirkel naar beneden en ik wist niet hoe ik eruit moest geraken. 

Door kleine stapjes te zetten op elk domein en je af te vragen waar de echte oorzaak zit, kan je je leven terug in de positieve richting duwen. De programma’s bij Will zullen altijd aandacht geven aan een positieve mindset. Dat is nodig om blijvende verandering te creëren. Is er harmonie op deze vier domeinen, dan ben je goed op weg naar een gelukkig en succesvol leven.